137

(17. august: Feels like coming home)

Theodor Kittelsen: Soria Moria

Den første måten
er å koma heim
saman
frå ei kortare eller lengre
reise, handletur
på butikken eller ferie
og raskt sjekke om alt
er ved det same
som da vi for,
om graset har vakse,
om lufta i fråveret vårt
har materialisert seg
som fint støv
på alt som var livet vårt
da vi låste døra
og forlet det
for ei stund.

Den andre måten
er å koma heim
aleine
til tomheita
ved at ho ikkje er der
men ligg i ei seng
på sjukehuset
for ny behandling,
koma heim med angsten
og uroa som nøkkel
til det oppstykka samveret vårt
i visittidene utan å registrere
om graset har vakse
men konstanterer at lufta
er fri for surstoff.

Den tredje måten
er å koma heim
til ho
og det første eg seier
er: har det gått bra
mens eg var borte, ingen
feber, og hunden vår
hoppar og dansar og kvin
fordi dei ikkje har sett kvarandre
på nokre dagar.
Mi eiga glede
kjem tuslande etter
og legg seg langsamt
til ro i brystet.

Og alt kjennest det
som å koma
heim.