Det "vonde" året var 2012, bloggen blei avslutta da året var omme. Men sjukdommen fulgte oss videre, med oppturer og nedturer, og i dag skriver jeg for å fortelle at kona mi døde 13. september 2013.

Jeg håper noen har funnet styrke i å lesa dikta mine som fulgte henne på mye av veien. Nå er det jeg som prøver å samle styrke til å gå videre. Og når det blir som tyngst og jeg ser inn i mørket i meg sjøl, ser jeg at det brenner et lys i det innerste rommet. Og jeg veit hvem som har tent det og hvorfor det brenner.





lørdag 31. mars 2012

276

(31. mars: Verdas ende)

Eg har alltid hatt lyst
til å reise til verdas ende,
der landjorda tar slutt
og der det berre er hav
og himmel att.

Det tok meg mange år
å innsjå
at det alltid er nytt land
bortanfor det havet
og under den himmelen
eg ser

og at det ikkje finnest nokon stad
der eg kan sette meg ned,
kvile og seie: no
har eg sett alt

kvar gong eg kjem til ein odde,
eit nes, eit skag
som på eit framandt språk
betyr det som alle språk
har eit navn for
veit eg at eit nytt kontinent
ventar etter ein liten pustepause
frå det daglege strevet

at livet
ikkje er ei line
men ein ball
å halde balansen på.
Lagt inn av kl.

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar

Abonner på: Legg inn kommentarer (Atom)