297

(10. mars: Fønvind)



Seinsommerkveld på vidda

Fønvinden kom i går kveld
mens eg stod ute på tunet
og såg på fullmånen
som gikk vaktrunden sin
i det stengte museet og lyste
på dei få skyane i gullrammene sine
rundt mørke, arkaiske motiv
og mens eg stod med ansiktet oppover
hørte eg eit djupt sukk
og kjente ein varm pust
mot huden
som når eg helsar på hestane
i hamnehagen og dei legg mulane
mot nesa mi og bles forsiktig
sin eigen ange på meg
før dei trekker inn mi lukt
så vi hugsar og kjenner att
kvarandre til evig tid
og kanskje er det sånn
det er med fønvinden og,
så det er du som er ute
i mørkret som vanleg,
kviskrar han, eg skal blåse
på deg gjennom den opne ruta
i heile natt så du drøymer
om hestar og kløvturar
på vidda til sommaren.