Det "vonde" året var 2012, bloggen blei avslutta da året var omme. Men sjukdommen fulgte oss videre, med oppturer og nedturer, og i dag skriver jeg for å fortelle at kona mi døde 13. september 2013.

Jeg håper noen har funnet styrke i å lesa dikta mine som fulgte henne på mye av veien. Nå er det jeg som prøver å samle styrke til å gå videre. Og når det blir som tyngst og jeg ser inn i mørket i meg sjøl, ser jeg at det brenner et lys i det innerste rommet. Og jeg veit hvem som har tent det og hvorfor det brenner.





torsdag 29. mars 2012

278

(29. mars: Svartspett)

I heile vinter
har to svartspettar følgt meg
på morgonturen min.
Kri, kri, kri, skrik dei.
Dei flyg ut
frå armane mine
som svarte flak av sorg
som løsnar frå natta
og gøymer seg
i dei tettaste granene.

Kri, kri, kri, høyrer eg
i vårmorgonen, men det kjem ikkje
frå meg, eg ser dei ikkje
for dei har funni seg
eit rotnare tre å hakke
og hekke i
enn her hos meg.

Kri, kri, kri, seier dei,
vi gløymer deg ikkje.
Lagt inn av kl.
Etiketter:

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar

Abonner på: Legg inn kommentarer (Atom)