Det "vonde" året var 2012, bloggen blei avslutta da året var omme. Men sjukdommen fulgte oss videre, med oppturer og nedturer, og i dag skriver jeg for å fortelle at kona mi døde 13. september 2013.

Jeg håper noen har funnet styrke i å lesa dikta mine som fulgte henne på mye av veien. Nå er det jeg som prøver å samle styrke til å gå videre. Og når det blir som tyngst og jeg ser inn i mørket i meg sjøl, ser jeg at det brenner et lys i det innerste rommet. Og jeg veit hvem som har tent det og hvorfor det brenner.





tirsdag 14. februar 2012

322

(14. februar: Splitta personlegdom)

Eg ber ein framand i meg,
ein som eg ikkje forstår,
ein som har ragg på bringa
der eg er sart og sår.

Eg ber ein framand i meg,
ein som er vill og spontan,
overberande, fordomsfri,
der eg er full av fa'n.

Eg ber ein framand i meg
kledd i ein dyreham
som ikkje lar seg tøyle
der eg er veik og tam.

Eg ber ein framand i meg,
ein som står rak og steil,
berre eg sluttar å famle meg fram,
kan eg til slutt bli heil.
Lagt inn av kl.

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar

Abonner på: Legg inn kommentarer (Atom)