Det "vonde" året var 2012, bloggen blei avslutta da året var omme. Men sjukdommen fulgte oss videre, med oppturer og nedturer, og i dag skriver jeg for å fortelle at kona mi døde 13. september 2013.

Jeg håper noen har funnet styrke i å lesa dikta mine som fulgte henne på mye av veien. Nå er det jeg som prøver å samle styrke til å gå videre. Og når det blir som tyngst og jeg ser inn i mørket i meg sjøl, ser jeg at det brenner et lys i det innerste rommet. Og jeg veit hvem som har tent det og hvorfor det brenner.





lørdag 18. februar 2012

318

(18. februar: Det fyk på Eidsfjell)

Det fyk på Eidsfjell.
Fokket står frå nut
til nut som flagrande hår
på ein gammal skalle

dei djupe skorene
og dei svarte svåa stikk fram
frå tjafset og skal stå sånn,
evindeleg, utsett for frostsprenging,
flaum og ras

alt det har å sjå fram til
er eit par hektiske sommarmånader
med vekst og forplantning
og berre tanken
er nok til at det rødmar svakt

i solrenning og håp.
Og eg trur at dette
blir ein fin dag.

Lagt inn av kl.

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar

Abonner på: Legg inn kommentarer (Atom)