(21. juni: Ventemannen takkar for venlege ord)
Jo, takk, eg er
tolmodig
eg er ein isbre
før han kalvar
eit fjell
før det rapar
hundreårsbølga
på det nittiniande året
berre naturkreftene rokkar
ved meg
men eg rokkar
ved alt
når eg frigjør
den statiske energien
det eg'et
som ingen trudde på
etterpå fell eg til ro
og kan berre beklage
den skaden eg valda,
sjølv er eg den same
nesten.
På bretur med gode kolleger i Luster |
Jo, takk, eg er
tolmodig
eg er ein isbre
før han kalvar
eit fjell
før det rapar
hundreårsbølga
på det nittiniande året
berre naturkreftene rokkar
ved meg
men eg rokkar
ved alt
når eg frigjør
den statiske energien
det eg'et
som ingen trudde på
etterpå fell eg til ro
og kan berre beklage
den skaden eg valda,
sjølv er eg den same
nesten.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar