185

(30. juni: Underlege frukter 
(regjeringa seier nei til heroinassistert behandling av tunge rusmisbrukarar))

Det er ei lynsjing på gang,
vi hører det gjennom mørkret
og gløttar ut bak gardina
og der heng det ein og dinglar
i den næraste lyktestolpen,
gul av lampelys og gulsott
frå dei sprøytespissbetente årene
mens kikkaren vaskar hendene
og byr fram

underlege frukter

til sals på den frie marknaden.
Det er ei lynsjing på gang,
dødsstraffa blir iverksett
av han som kjenner livsangsten
på blikket, lat oss ta den jævelen
som pløyer marka med auga
før smitten sprer seg,
vi hører det gjennom hjernen
og ser inn av vindauget
og der flyt det ein i akvariet
med andletet ned og kikkar etter perler
med glassauge

underlege fiskar

på is i fiskehandlaren sin disk,
solidarisk med frosten der ute.
Det er ei lynsjing på gang
og kan han vente anna enn å fryse ihjel,
han som spring naken
utafor den stengte døra mi?
Tru ikkje at eg låser opp
om det bankar på
og bankar

underlege hjarte.